Sherows zondag 4-7-2010

Het lopen ging met enige voorzichtigheid omdat de lichten nog steeds schenen, en werd er een pauze ingelast. Mitchell had al de perfecte oplossing, dus als we gepakt zouden worden vroegen we om groepkorting en scheelde dit al een aardige duit. Snel de plantjes water geven en weer doorgaan.. Verder met lopen. We wisten niet wat we konden verwachten en waren best wel nieuwsgierig wat er zou komen. Na een hoop geloop en flink gedouw kwamen we aan bij onze eerste slaapstulpje van de hike. Namelijk een hooooooizolder. Al tijd al een wens geweest van ons, en dan vooral van Tes, die er helaas niet bij was. Hè Balen. De boer en boerin lagen al te pitten, en wij moesten dus rustig aan doen. Mede door een hele enge waakhond: Daisy (Biggy), die trouwens de volgende morgen helemaal niet meer zo eng was. Eerder een *stalk hond*. Ergens midden in de nacht kwam zijn “beeldschone” dochter thuis die niet om durfde te kijken om te zien welke gekken haar vader nou weer in huis had gehaald. Na de enge ladder op geklommen te zijn begon iedereen zich losbondig te bewegen en voor je het wist lag je een halve meter in het hooooooi. Ook was het leuk om aan het begin iedereen een zetje te geven, en hopen dat ze zo ver mogelijk rolde en het liefst nog hard ook. Iedereen was druk bezig met het zoeken van een plekje en ’t hooooi vloog je om de oren omdat het ook wel dik was om dat ding tegen iemands ei te gooien. Want ja, je slaapt natuurlijk maar 1 keer in je leven in een hoooooooooooiberg. Toen Koen zich een weg waande in ’t hooi was hij zo slim om zijn zakmes te lozen in het hoooooi. Voor Koen was dit een emotionele klap in zijn gezicht en hij was hier zeer geroerd om. Het leek wel uitverkoop bij de bijenkorf want hij gooide zijn vrouwelijke kanten uit de kast door zo snel mogelijk alles wat om je heen ligt weg te gooien op zoek naar dat ‘’ene’’ kledingstuk wat JIJ wil hebben in JOUW maat. Jammer maar waar de zakmes was spoorloos dus morgen een nieuwe kans. Iedereen die wilde slapen kreeg de kans maar het grootste deel is de hele nacht op geweest en er waren er maar een paar die geslapen hebben, een poging om te gaan slapen was ook weer zo van de baan. Paul nam zoals vaak het voortouw en gooide er een paar moppen uit en voor je het weet is iedereen druk bezig met het vertellen van moppen. Esther en Karina zijn de enige die hebben geslapen, Karina ging maar slapen omdat Melvin en Pim allebei geen tijd hadden en Esther heeft geen motief. De Boer zou ons tussen 5 en 6 uur wekken, omdat hij dan toch zijn vee moest melken. Iedereen was druk aan het praten en voor je het weet begint de zon weer te komen! Goedemorgen zonder zorgen.. Alles werd een beetje opgeruimd en er werd democratisch besloten dat we maar is Koen gingen helpen omdat hij zijn mes wel graag terug wou. Je kon goed zien dat haast niemand een oog heeft dichtgedaan, dit mede door de stomme en suffe opmerkingen die niet te stoppen waren. Zo had Melvin er schijnbaar ook de pik in dat Karina toen druk was met Pim, wat hun precies aan het doen waren is niet helemaal duidelijk maar het was een soort van worstelen voor dummies. Koen was druk aan het zoeken en Melvin snapte hier namelijk geen pepernoot van en zei tegen Koen: ‘’Waarom bel je hem niet gewoon ff?’’. Melvin was er namelijk heilig van overtuigd dat je tegenwoordig zakmessen kunt bellen.. Iedereen heeft hier lang om gelachen. Anton had inmiddels ook al een hooivork gevonden en begon maar alvast met het zoeken naar ’t zakmes en iedereen droeg z’n steentje bij om het zakmes te vinden en al snel werd het zakmes gevonden. Alle spullen werden beneden verzameld en de boer kwam naar buiten om z’n vee te verzorgen. Ook kwamen de honden naar buiten en die vonden al die aandacht van 12 man wel fijn. De boer maakte een praatje met ons en vroeg ons of we het leuk zouden vinden om even op bezoek te gaan bij z’n dieren. Celine geloofde haar oren niet en was er als de kippen bij om de varkens gedag te zeggen. De boer deed de deur open en de stank die vrij kwam was nog erger dan Robin’s luchtverfrisser. Toen de boer zei dat de varkens in principe geslacht worden was Celine gelijk een stuk stiller en vond de de boer ook een stuk onchiller. Daarna keken we eventjes bij de koetjes en kalfjes en vonden Anton en Paul het welletjes en gingen er weer vandoor. Robin werd inmiddels plat gebeld, en iedereen ging maar alvast zitten aan de picknick tafel, wachtend op het eten. Toen Robin en Kees arriveerde was de vreugde groot en Robin vertelde stoer dat hij er helemaal geen moeite mee had dat we hem steeds belde. We hadden geen messen meegenomen uit de kampkist en de boterhammen met boter en pasta moesten toch wel gesmeerd worden. Laten wij nou geluk hebben dat Kees in de buurt was en dat Kees ook toevallig een geweldig idee had. Waarom zou je je brood niet smeren met een pinpas? Domique, Lisanne & Mitchell hebben gehuild van het lachen omdat we dit toch wel heel apart vonden en de kans is groot dat een hoop mensen dat ook zo vinden. Het ontbijt deed ons goed en de boerin kwam ook nog even langs om ons een vers glas melk te geven, wat net uit de koe kwam. Mitchell vroeg aan de boerin of zei zelf ook het verschil proefde, maar toen vertelde de boerin dat ze helemaal geen melk lustte. Alle boterhammen waren voorzien van smeersels en Kees kreeg zijn plakkerige pas terug. Nog eventjes langs de boer en de boerin om te bedanken en het was weer tijd om lekker verder te gaan lopen. Celine was ontdaan van het feit dat ze de boerenzoon niet had ontmoet, en Melvin kreeg zijn haar maar niet goed. Na een tijdje lopen bleek het voor velen steeds zwaarder te worden en dus was iedereen wel stil en genoten we allemaal van het lekkere zonnetje wat hier schijnt. Robin had ons een verknipte kaart gegeven en in die kaart stond dat we naar de Vallei moesten en toen we daar waren was de leiding nergens te bekennen omdat hun niet hadden verwacht dat we zo snel waren. Toen Esther, Paul en Anton er eenmaal waren vertelde hun dat we gingen vlotvaren en was iedereen druk bezig met het zoeken naar de zwemspullen. Sarianne, Lisanne en Domique gingen langs bij het plaatselijke zwembad om te vragen of het mogelijk was om je hier om te kleden en dat mocht ook. Marco de Z. en Kees Pinpas kwamen langs met een wagentje vol geladen, vol met tonnen en palen. He was nu de bedoeling dat we daar een vlot van gingen maken en voor je het weet is het vlot klaar. Tijdens het bouwen Van dit vlot kwamen er velen belangstellende langs om te vragen wat we gingen doen en was de hele flat aan het kijken hoe wij een vlot maken. Het mannen en damesvlot werd te water gelaten en het peddelen met planken kon beginnen.