Kamplogboek Kabouters

Zaterdag 21 juli

Vandaag was het eindelijk zover. We gingen op kamp! Om 10 uur was iedereen in de bus, en konden we vertrekken. In de bus kwamen we te weten dat sommigen wel heel blij waren om weg te gaan, letterlijk was te horen:”He, eindelijk van dat gezeur van mijn ouders af!”. Het inpakken was dus niet bij iedereen even goed bevallen. Nog voor Rotterdam bloeide de eerste kabouter-welp romances op. Alleen voor sommigen bleek de leeftijd een groot probleem (8 tegen bijna 12, namen zullen we maar niet noemen). Helaas kwam er niets serieus uit, en begonnen we het kamp helaas niet met een goede roddel voor de roddeltantes/nichten Daphne ontbijtkoek en Kwalbert.

De bus was gelukkig goed doorgereden, en rond half 1 kwamen we al op het clubhuis aan. Binnen een uur was de vrachtwagen ook al leeg, en begonnen we met het inrichten van de slaapzaal. Dit ging gelukkig in 1 keer goed, waardoor we ’s middags nog vóór de opening het terrein konden verkennen.

Tijdens de opening kwam Sem Freddie mcGiver langs, deze heette ons welkom in het Nederlandse Hollywood, waarna hij ons gelijk vertelde dat er iets heel ernstigs aan de hand was. Er was namelijk van alles gestolen in Hollywood. Van scrips van nieuwe films tot filmblikken. Hij vroeg of, nou wij toch in Hollywood waren, hem niet even konden helpen met het vinden van deze dingen. Als beloning zouden wij dan op woensdag naar de speciale VIP-party mogen komen. We beloofden natuurlijk ons best te doen.

Na het eten en de gebruikelijk corvee-diensten gingen we nog even een stukje wandelen in het bos. Tussendoor deden we nog wat spelletjes als: 10 tellen in de rimboe(het werden er 15, maargoed het idee was hetzelfde), en contacten. Rond half 10 liepen we terug naar het clubhuis, en rond 11 uur lagen alle meiden in bed. Het was toch wel een vermoeiende dag want veel moeite om in slaap te komen hadden (de meeste) meiden niet.

Zondag 22 juli

De eerste dag is helaas(voor de leiding) altijd de dag waarop de meiden het vroegste wakker zijn. En met vroeg bedoelen we ook echt vroeg(half 7!, en dat op zondagochtend!). Na een heerlijk ontbijt stond er weer een kleine wandeling in het bos op het programma. Dit keer gingen we naar de crossbaan vlak achter het clubhuis in het bos. Hier scheurden motoren rond, en maakte daarbij verschillende stunts. Na een tijdje waren de meiden de benzinegeuren en het motorgeronk zat en besloten we nog even 2 spelletjes te doen: Schatbewakertje en Vlaggenroof. Tijdens dit laatste spel vonden een aantal meiden een filmblik met daarop de tekst TOP SECRET geschreven. Het was goed vastgeplakt, en dus besloten we er maar niet in te kijken. Ondertussen was het alweer 1 uur, en ging Tim even terug om de lunch te halen. We gingen vandaag lekker picknicken in het bos.

Toen Tim terug liep vanaf het clubhuis naar de kinderen kwam hij ene Shannon tegen. Deze vertelde dat ze de zus van Hillary Duff is en dat ze in de nieuwe film van haar zus mocht spelen. De naam van deze film is: Lizzy macQuire 2: Sister Revenge. Ze had alleen een groot probleem. Ze werd namelijk gestalkt door een vervelende paparazzi. Deze had ook het filmblik van haar nieuwste film verstopt, en zonder dit filmblik wilde de regiseur van de film de film niet uitgeven. Na hevig twijfelen besloten de kabouters het filmblik te geven, maar de kabouters zouden de kabouters niet zijn als ze daar niet wat voor terugwilden. Ze kregen de gouden riem van Shannon. Er werd besloten deze riem aan de kabouter van de dag te geven.

Shannon vroeg ook nog of wij haar misschien konden helpen in de strijd tegen de vervelende paparazzi. De kabouters beloofden hun best te doen, en na deze belofte ging Shannon er snel weer vandoor, en konden de meiden aan een lekkere boterham gezond of ongezond beginnen.

Op het clubhuis teruggekomen werd de eerste Siësta van de week ingelast, even een uurtje rust voor jezelf. Voor sommigen geen overbodige luxe na het laat naar bed gaan van de avond ervoor(rond half 12 waren de meiden pas stil).

Na de Siësta stond een huifkar op de planning. Helaas kwam deze bijna een uur te laat, waardoor we te laat terug zouden zijn voor het avondeten, en dus werd besloten om de huifkartocht te verplaatsen naar half 8, zodat we eerst nog even konden eten.

De huifkartocht was een groot succes, de meiden mochten om de beurt in groepjes van 3 vooraan zitten, dit was toch wel erg leuk! De meiden die achterin zaten vermaakten zich ook prima door zoveel mogelijk punten te verdienen door te zwaaien naar langsrijdende auto’s. Mensen die terugzwaaide leverden 1 punt op, en mensen die niet zwaaiden 1 strafpunt, hoeveel punten er werden gehaald was op een gegeven moment niet meer duidelijk aangezien (bijna) iedereen terugzwaaiden.

Op het clubhuis terug gekomen zagen we een dreigbrief hangen van de paparazzi! Hij waarschuwde ons om niet in de buurt van Shannon te komen, anders zouden er erge dingen gebeuren met één van hun of de leiding. Bij deze brief zat ook nog een foto die stiekem genomen was van de kabouters. De meiden besloten hierop Shannon te smsen. Gelukkig smste Shannon snel terug, ze smste dat de paparazzi niet zomaar iets zou doen met hun, en dat ze gerust konden gaan slapen. Dit was voor veel meiden een geruststelling, en ze vielen dan ook snel in slaap.

Maandag 23 juli

’s Ochtends werden de meiden gewekt door Sem Freddie mcGiver. Deze bedankte hun voor het terugvinden van het filmblik. Hij vroeg de meiden ook nog of ze Shannon konden helpen, want ze had het heel erg moeilijk met de paparazzi, toen de meiden dit(nogmaals) beloofden gaf de Regiseur een speurtocht naar een plek waar ze Shannon opnieuw konden ontmoeten.

Na het eten werd de speurtocht gelijk gereden door de meiden. De speurtocht bleek te leiden naar een grote speeltuin in Deurne, tot grote vreugde van de meiden. Helaas duurde het lang voordat Shannon kwam, waardoor de kabouters even dachten dat de speurtocht nep was en door de paparazzi was gemaakt. Maar gelukkig kwam vlak voor het eten opeens Shannon de speeltuin in zetten. Deze vertelde dat de paparazzi niet blij was met de bemoeizucht van de kabouters, maar dat ze zou proberen hem bij hun weg te houden, maar dat ze wel extra voorzichtig moesten zijn.

Na dit korte gesprekje stond er een lekkere picknick voor de kabouters klaar. Deze werd snel opgegeten zodat ze weer verder konden spelen in de speeltuin. Rond 3 uur vond de leiding het genoeg geweest, en gingen we terug richting het clubhuis. Onderweg werd nog wel even gestopt bij de c1000, waar ijsjes werden gehaald voor de meiden.

Op het clubhuis aangekomen gingen de meiden snel richting slaapzaal voor de gebruikelijk siësta, welke na de lange fietstocht erg gewild was. Zelfs toen de meiden na een uurtje wat voor henzelf mochten doen buiten bleef het grootste gedeelte liggen. Helaas voor sommige meiden moesten ze om half 6 weer corveeën, en moesten ze er dus echt wel uit.

Terwijl de kabouters aan het eten waren, gebeurde alleen iets ergs! De paparazzi was de slaapzaal ingekomen, via een raam dat open was gelaten. Hij had de hele zaal overhoop gehaald, en nog een dreigbrief opgehangen. Hier schrokken de meiden wel heel erg van, en weer werd Shannon gesmst. Deze zei dat ze hier mee naar de politie moesten gaan. En dus werd besloten om de volgende dag naar de politie te gaan.

Na deze grote schrik werd besloten om de jongste kabouters (en welpen) naar bed te doen, omdat het toch al twee avonden erg laat was geworden. Anja bleef voor de kabouters en Janneke voor de welpen op het clubhuis, en na een wat langere douche dan gebruikelijk, lagen ze rond half 9 lekker in hun bedje.

Ondertussen werd er met de oudere kabouters en welpen een avondspel in het bos gedaan. Bij dit spel was het de bedoeling dat je diamanten smokkelde van de ene kant van het bos naar de andere kant, zonder dat één van de 7 leiding het zag. De kinderen vonden dit na een tijdje niet meer eerlijk, en toen moest het andersom; 7 leiding die het bos doormoest waar 40 kinderen als politieagenten rondliepen. Dit is natuurlijk veeeeeeel eerlijker?!

Rond 10 uur werd er teruggelopen naar het clubhuis, en rond kwart voor 11 lagen de oudere kabouters ook op hun bedje.

Dinsdag 24 Juli

Vandaag was het de bedoeling om te gaan steppen. Maar door het slechte weer besloot de leiding om toch maar te gaan zwemmen bij een camping vlakbij Ommel. Dit vonden de meiden ook wel een super plan, want wie gaat er nou steppen als het waait en regent?

En dus stapten de meiden voor de tweede keer deze week op de fiets, dit keer om richting het zwembad te fietsen. Onderweg besloten we een ‘tussendoor route’ te nemen, dit leek een stuk korter op de kaart. En dat bleek ook zo te zijn, maar…… het was geen normaal pad. Het paadje bleek een bospad te zijn. Maar met een beetje modder op je benen kan je ook fietsen, en dus gingen de meiden “off road”. Helaas hadden niet alle meiden 4x4 aandrijving op hun fiets, waardoor sommigen af en toe midden in plas stil stonden, maarja we gingen zwemmen dus wat maakte het uit?

Eindelijk kwamen we aan in Ommel, waar Tim ging de kaartjes ging halen. Het bleek alleen dat we niet de enige waren die gingen zwemmen vandaag, want het zwembad zat vol! Wat nu? Gelukkig hadden we onze telefoon bij ons, en na een paar keer 1888 bellen bleek dat er geen enkel zwembad in de buurt was die open was vandaag, maar er was wel een bowlingbaan in Asten(5 minuten fietsen vanaf Ommel). Er werd dus besloten om de bowlingbaan te bellen. Deze ging alleen pas om 5 uur open(het was nu half 2), waardoor deze ook afviel. Maar na klein overleg wilde de bowlingbaan wel een uurtje eerder open gaan voor ons! De meiden vonden dit wel een goed idee, en dus moesten we nog even 2,5 uur volmaken.

Er werd besloten dat er nu wel mooi tijd was om aangifte te doen van inbraak. De kabouter van de dag mocht iemand uitkiezen, en die gingen dan samen met Tim aangifte doen. Ondertussen gingen Anja en Thijs met de kinderen op zoek naar een supermarkt, waar koekjes en wat drinken voor de meiden werd gehaald.

In het politiebureau werden Tim, Daphne en Naomi gelijk geholpen met de aangifte tegen de paparazzi. De politie beloofde een oogje in het zeil te houden, maar zonder naam of duidelijke omschrijving konden ze niet veel doen.

In het centrum van Asten ontmoetten we elkaar weer, en besloten we nog even een cadeautje te kopen voor de man van de bowlingbaan, die er toch voor had gezorgd dat we niet voor niets naar Ommel waren gefietst met tegenwind door de modder. Er werd een mooie kaart gekocht voor de eigenaar en een fles wijn. De kaart werd ondertekend door alle kabouters. Ondertussen was het alweer kwart voor vier, en gingen we richting de bowlingbaan, die blijkbaar aan hetzelfde plein zat als de winkels. En om 4 uur konden we dan toch eindelijk doen waarvoor we gekomen waren: Bowlen!

Het bowlen was erg leuk, en het uurtje was ook dan ook zo voorbij. Helaas moesten we daarna weer een stukje terugfietsen terug naar Liessel. En tijdens het fietsen bleek dat niet alleen de kinderen daar geen zin meer in hadden, maar ook sommige fietsen. We waren Asten nog niet uit, of Ginger had een lekke band. Tim besloot hem te gaan plakken, en Thijs en Anja zouden doorfietsen met de rest van de kabouters, zodat zij in ieder geval wel op tijd zouden zijn voor het eten. De band was binnen een half uurtje geplakt, waarna ook Tim en Ginger terug konden naar het clubhuis.

Op de weg terug naar Liessel vonden ze nog een portemonnee, van wat bleek de buurvrouw van ons clubhuis in Liessel. De vrouw was hem net kwijtgeraakt, en had het zelf gelukkig nog niet doorgehad. Als beloning gaf ze 20 euro, waarvan we een lekker ijsje konden kopen voor alle meiden(deze houden ze nog te goed, want tijdens de rest van het kamp bleek hier geen tijd meer voor te zijn).

’s Avonds aten we peentjes met aardappeltjes, waarna alle kabouters naar bed moesten. Na een lekkere douche, werd er nog een stukje voorgelezen door de leiding. Tijdens het voorlezen werden we opeens opgeschrikt door een paar flitsen! De paparazzi had stiekem zijn camera door het raam gestoken en had foto’s gemaakt van ons in de slaapzaal! Tim en Thijs sprongen allebei uit hun stoel en stormden naar buiten om de paparazzi te pakken, maar helaas was deze al weggerend en in een auto gesprongen! Ondertussen probeerde Anja de meiden rustig te houden, wat natuurlijk niet lukte, want als ze zelfs al niet in hun eigen slaapzaal veilig waren!?

Er werd besloten dat we voortaan zonder raam open zouden slapen(het was er toch te koud voor!), zodat het niet nog een keer zou gebeuren. Ook werd Shannon weer gesmst, maar helaas smste deze niet terug. En rond 10 uur gingen de meiden geschrokken, maar toch wel erg moe, slapen.

Woensdag 25 Juli

Vandaag moesten we al om 7.30 uit ons bed, en daar werden we dan ook nog eens uitgetrommeld en getoeterd! Niet echt een fijne manier om wakker te worden, maarja tradities blijven tradities. Om 9 uur stond het ontbijt klaar voor iedereen, waarna we naar wéér naar Asten gingen.

In Asten gingen we een vossenjacht doen. Er liepen allerlei bekende figuren rond in Asten, en van al deze figuren moest een handtekening verzameld worden. Zo liepen er onder andere Cruella de Vil, Sandy(van Grease), Ma flodder, Gerard Joling, Fakirs, Crocodille dundee en nog een paar andere bekende figuren. Natuurlijk moesten deze ook beschermd worden, en dus liepen er een aantal bodyguards rond, waar ook een handtekening van gevraagd moest worden.

’s Middags zou er een soort kermis zijn op het clubhuis, waarbij je punten/geld/sterren kon verdienen, en ook weer kon uitgeven. Zo kon je je leiding natgooien, balletje-balletje spelen, karaoke zingen en nog vééél meer. Ondertussen waren alle papa’s en mama’s die langs zouden komen ook gearriveerd, en ook zij deden vrolijk mee aan de kermis.

Na het avondeten werd alles aan de kant geschoven, er was namelijk vanavond een echte VIP party op ons terrein, compleet met Bodyguards, rode loper, cocktails enz. Het werd een groot feest waar werd gejumpt, meegeblert met Guus Meeuwis, en natuurlijk kon Gerard Joling ook niet ontbreken op deze avond, met een speciaal optreden!

Helaas was het feest zo weer over, en moesten de kabouters die niet naar de scouts gingen alweer naar bed. De kabouters die naar de scouts gingen mochten namelijk een nachtje in de tent slapen bij de scouts, om alvast kennis te maken met hun nieuwe speltak. Ook hadden we nog twee “nieuwe” kabouters erbij voor een nachtje. Dat waren de bevers die na kamp overgaan naar de kabouters.

 Donderdag 26 Juli

Officiëel stond vanochtend uitslapen op de planning. Helaas komt dit woord in het woordenboek van sommige kinderen niet voor, en om 8 uur/half 9 was iedereen alweer wakker en stonden ze op bed te springen bij Tim en Thijs (Anja’s bed was er te hoog en te breekbaar voor, helaas voor Tim en Thijs, die daardoor de volle laag kregen).

Na het ontbijt gingen de bevers die een nachtje hadden geslapen bij ons weer terug naar hun eigen speltak.  De rest van de kabouters pakte hun zwemspullen, want vandaag zouden we dan ook echt gaan zwemmen!

De oudere kabouters die bij de scouts hadden geslapen, bleven tot na het zwemmen bij de scouts, waardoor het voor de kabouterleiding een rustig dagje werd met maar 10 kabouters. Om 12 uur stonden alle speltakken klaar bij het hek om op de fiets naar Deurne te gaan om te zwemmen.  Gelukkig konden we nu wel het zwembad in, en na 3,5 uur zwemmen gingen we weer terug naar het clubhuis.

We waren nog niet op het clubhuis aangekomen of we kregen een vreemd smsje van Shannon: HELP! ROOKPLEK SHERROWS! De kabouters begrepen er weinig van, en dus werd er met een groepje van 5 kabouters en 2 leiding naar de rookplek van de sherows gegaan. Toen we daar aankwamen verwachtte we dat Shannon daar zou zijn. Dit was alleen helemaal niet het geval! Er hing alleen een enveloppe voor de kabouters aan een boom.

In de brief stond het volgende:

Beste kabouters,

Als jullie dit vinden betekent het dat ik in grote problemen zit. Ik heb deze brief namelijk dinsdagavond gemaakt nadat ik bijna ontvoerd was door de paparazzi (David Miller), gelukkig kon ik nog net op tijd wegkomen.Ik ben alleen bang dat hij het nog een keertje gaat proberen, want hij is nog steeds in de buurt. Daarom heb ik al mijn gevonden informatie over de paparazzi verzameld en bij deze brief gestopt. Ik hoop dat jullie kunnen uitvinden waar hij zijn stiekeme werkplaats heeft.In de brief zit ook een telefoonnummer van mijn bodyguard. Deze wilt jullie vast wel helpen. Groetjes Shannon

Shannon was dus in grote problemen! Ze was waarschijnlijk ontvoerd, er werd gelijk gebeld naar de bodyguard. Deze beloofde na het eten langs te komen. Er zat ook nog een ander briefje in de enveloppe. Dit briefje bevatte een paar aanwijzingen die Shannon had verzameld over de verblijfplaats van David Miller(de paparazzi). De kabouters wisten gelijk waar de Paparazzi zich bevond, en besloten dit vanavond te vertellen aan de bodyguard van Shannon.

Na het eten stond inderdaad de bodyguard van Shannon ineens in de slaapzaal. Deze vertelde dat hij ook een brief had gehad maar dan van de Paparazzi. Daarin vertelde de paparazzi dat hij Shannon had ontvoerd. De kabouters konden haar alleen terugkrijgen als ze een fotoshoot van elke kabouter zouden maken, met 3 foto’s van elke kabouter. Deze zou hij dan kunnen gebruiken voor in zijn blad.

De kabouters vonden dat ze dit wel konden doen, ook al wilde ze liever niet dat hij de foto’s kreeg. Daarop had de bodyguard een super plan. Op de brief stond dat de foto’s op vrijdagavond om 8 uur bij de kerk moesten worden gebracht. Maar aangezien de kabouters wisten wat zijn geheime slaapplek was, konden ze hem ook verassen. Als ze nou eens ipv morgenavond morgenochtend de foto’s zouden geven. En dan niet bij de kerk maar bij zijn schuilplaats. Daar zal hij vast van schrikken, waardoor hij sneller een fout maakt, zodat de bodyguard hem kan inrekenen, zodra hij Shannon vrijlaat. En om er toch zeker van te zijn dat hij niets met de foto’s zou doen moesten ze ook stiekem een verkeerde cd geven, ipv de cd met foto’s, zodra hij de cd gezien zou hebben.

De bodyguard zou regelen dat er ’s avonds rond half 10 een fotograaf zou staan, die een professionele fotoshoot zou maken van al de kabouters. Ze moesten dan wel beloven dat ze van tevoren alvast zichzelf mooi zouden opmaken en hun mooiste kleren aan zouden doen. Dit beloofden ze, en er werd nog besloten dat ze niet zelf, maar de meiden van de Sherows zouden vragen om hun op te maken. Dit wilden de meiden van de Sherows wel en dus werd er flink getut, en na 2 uur was iedereen mooi opgemaakt en klaar voor de fotoshoot.

Alsof de fotograaf wist dat we klaar waren kwam hij nog geen paar minuten daarna aan. Het bleek te gaan om de bekende fotograaf Hansje. De fotoshoot verliep super, en die hansje bleek nog grappig te zijn ook!

Ondertussen was het alweer laat geworden, en de meiden die klaar waren met de fotoshoot gingen snel met make-up remover naar de douche, en daarna richting bed. Toch duurde het toch weer tot 11 uur voordat de laatste lag.

Vrijdag 27 Juli

Nadat we gister niet uitgeslapen hadden, besloten de kabouters vandaag extra stil te zijn. En rond half 10 werden de laatste pas wakker, waardoor we toch nog een keertje uit konden slapen. Er was door de leiding onderling afgesproken dat vanochtend de welpen de kabouters wakker zouden zoenen. En na veel gegiechel, of vertopt onder je deken zitten, kregen de meeste meiden toch wel een ochtendzoentje van meerdere welpen.

Nu moesten we alleen opschieten, want we hadden ook nog afgesproken met de bodyguard vanochtend, en we moesten ook nog even naar Deurne om inkopen te doen. Maargoed eerst over de bevrijding van Shannon:

Rond half 12 was de bodyguard er, en werden de laatste puntjes van het plan nog even doorgelopen. Tim zou de foto’s laten zien op zijn laptop aan de paparazzi. Als hij deze goedgekeurd had, zou Lisanne stiekem de cd’s verwisselen. Waarna hij ons als het goed is naar Shannon zou brengen.

Hopend dat het plan zou lukken, beslopen ze zachtjes met de bodyguard het huisje waarin de Paparazzi lag te slapen. Hij was duidelijk geschrokken door de komst van al die meiden, en die 3 mannen. Tim liet de foto’s zien op zijn laptop. Hier was hij erg blij mee, hij keurde ze stuk voor stuk goed. Dat gedeelte was in ieder geval geslaagd! Maar nu kwamen de moeilijkere delen, eerst moest Lisanne de cd’s verwisselen zonder dat hij zag, en daarna moest hij ons ook nog naar Shannon brengen zonder dat hij zou ontsnappen.

De cd’s werden gelukkig verwisseld zonder dat hij het zag, omdat de andere meiden de Paparazzi goed afleidden. Maar nu moest hij ons nog naar Shannon brengen. Zou ze in de buurt zijn? De Paparazzi vertelde ons dat ze hem moesten volgen, en de meiden deden dat heel rustig, bang dat hij iets zou doen. En na 2 minuutjes lopen wees hij naar de bosjes, en zette het zelf op een lopen. De bodyguard schreeuwde dat wij voor Shannon moesten zorgen, en dat hij achter de Paparazzi aan zou gaan. De kabouters maakten de geschrokken Shannon vrij, en stelde haar gerust. Toch was ze nog niet helemaal gerust, want de bodyguard had nog niet gebeld dat hij de Paparazzi te pakken had. De kabouters vroegen of ze even mee terug ging naar het clubhuis om daar even wat drinken en eten te nemen. Dit sloeg Shannon niet af, zeker omdat ze dan nog even niet alleen hoefde te lopen zolang de Paparazzi nog niet opgepakt was.

Vlak voordat we terugkwamen bij het clubhuis belde de bodyguard op dat hij op weg was naar het politiebureau met de Paparazzi. Dit zorgde voor veel opluchting bij vooral Shannon, opeens kon ze weer wat meer praten, en ze vertelde over hoe verschrikkelijk was dat ze ontvoerd was. Na een koekje en wat limo, besloot ze weg te gaan, zodat ze nog naar een premiere van een andere film kon. Ze bedankte de kabouters nogmaals en ging er toen snel vandoor.

’s Middags gingen we met alle speltakken naar het dorp waar alle souvenirtjes en cadeautjes gekocht konden worden. Weer terug bij het clubhuis mochten de meiden oefenen voor de bonte avond van die avond.

’s Avonds was de bonte avond, en de kabouters hadden 5 van de 12 stukjes!  En na een gezellig avondje rond het kampvuur was het einde van het kamp helaas toch alweer heel dichtbij gekomen.

Zaterdag 28 Juli

Alweer de laatste dag! Dat betekent dus inpakken, inpakken, schoonmaken, schoonmaken en nog meer inpakken.  Natuurlijk werden de groepsfoto’s voor in het archief ook nog even gemaakt, waarna de terugreis alweer begon, maar natuurlijk niet voordat de kabouter van de week bekend werd gemaakt. Dit jaar was de keuze toch wel erg lastig, want eigenlijk was iedereen wel erg lief geweest. Toch viel 1 kabouter net even iets meer op dan de anderen en dat werd Megan!

We vonden het een super gezellige week, en vonden het jammer dat het zo snel alweer voorbij was.

Groetjes van de Kabouterleiding